Diversiteit – inclusie = polarisatie

Als medeoprichter van The Inclusion Studio heb ik veel organisaties gesproken en diverse standpunten gehoord.

Wat ik persoonlijk een van de moeilijkere aspecten vind van het onderwerp diversiteit & inclusie is:

Goede bedoelingen alleen zijn niet genoeg.

Veel gehoord is de uitspraak: “Wij moeten meer divers worden”. Op zich klinkend als een bejubelenswaardig streven. Helaas gaat er vaak gemakzucht schuil achter deze uitspraak.

Het neigt naar de fossiele gedachten dat een organisatie met een wervingscampagne de juiste diversiteits-KPItjes kan afvinken.

Niet zeldzaam zien we dat er bij organisaties geld wordt geïnvesteerd in de werving en selectie van nieuwe collega’s. Hierbij is het populair om een ‘bias-training’ op te tuigen en een anti-discriminatie pamflet te ondertekenen.

Ondertussen worden er inderdaad veel ‘diverse talenten’ aangenomen in een organisatie maar zien we dat deze talenten binnen 2 jaar zo goed als verdwenen zijn. Helaas worden de echte (onderliggende) problemen niet aangepakt. Niet omdat een organisatie onwelwillend is maar omdat een organisatie onwetend blijft. Deze onwetendheid komt met name voort uit de structurele afwezigheid van een gedegen nulmeting.

Ook is er te weinig realisatie dat er een (bedrijfs-)cultuur verandert moet worden én dat dit als gevolg ook betekend:

De bevrijding van de status quo-houders.

Je kunt namelijk wel doen aan diversiteit-ontkenning maar daarmee verzoek je iedereen om zich te conformeren naar de norm die we gewend zijn.

We leven in Nederland met 17 miljoen diverse Nederlanders. Je kunt er dus status quo uitzien en tegelijkertijd hulpbehoevend zijn of wellicht ben je hulpverlenend als mantelzorger. Misschien ben je vrouwelijker dan de maatschappelijke verwachtingen van je vragen, heb je wel eens neigingen voor depressie of is er een andere reden waarom jij je aanpast.

Het leven en de individu is (positief) complex en niet te minimaliseren naar één categorie.

Divers zijn we, inclusief moeten we worden.

Het NIDI stelt dat, in 2050, 40% van de Nederlandse beroepsbevolking een migratieachtergrond heeft. Dit betekent dat er meer etnische en culturele diversiteit komt. Het is een misverstand om aan te nemen dat een groep met veel uitersten qua diversiteit ook vanzelfsprekend en vredelievend samen zullen werken. Integendeel, dit maakt samenwerking meer ingewikkeld.

Ga bij jezelf maar na, volgens mij kun je makkelijker samenwerken met een collega die het vaak met je eens is en prioriteiten in dezelfde volgorde plaatst, dan met een collega die meestal met andere inzichten komt en onderwerpen anders prioriteert dan jij.

– Voor de oplettende lezer; hier vind je inderdaad de business case van diversiteit. Teams met veel (cognitieve) diversiteit komen vaak tot kwalitatievere beslissingen n.a.v. meer, diverse, inzichten. –

“Werken aan diversiteit” is niet langer optioneel. En wil je dat collega’s met grote diversiteit contrasten (cultuur, etniciteit, gender, geaardheid, leeftijd, fysieke en mentale mogelijkheden etc.) goed samenwerken? Dan is inclusie de enige route.

De mate van afwezigheid van inclusie is de beste thermometer voor de mate van aanwezige polarisatie. Deze theorie wordt enkel pijnlijker als we ons realiseren dat de uitsluiting van ‘anders dan status quo’ (a.k.a. de meerderheid) inmiddels niet meer een resultaat is van slechte bedoelingen maar van onze gewoontes.

Gewoontes die meer vragen dan een bias-training of een ondertekend pamflet. Het vraagt een benadering waarbij je niet ‘de persoon’ oplost maar het systeem. Het vraagt een benadering waarbij je niet de huidige situatie ziet als een ‘probleem’ maar als een gevolg.

De theorie ‘diversiteit – inclusie = polarisatie’ is daarmee van toepassing op de werkvloer, in vriendschappen, bij familie, in de politiek, in jezelf, in de maatschappij en ook bij de aanhoudende mondialisering.

Inclusie is niet iets bijzonder ongrijpbaars. Inclusie is authentiek kunnen zijn terwijl je verbonden bent met andere en/ of tot een groep kunt behoren.

Iets wat meer vraagt dan goede bedoelingen, het vraagt je:

respect voor, en verdediging van deze normen en waarden.